2025-01-01. Nowy Rok 2025
2024-12-24. Spokojnych Świąt
2024-05-18. Heilsberger Dreieck
2024-01-01. Nowy Rok 2024
2023-12-24. Zdrowych i spokojnych Świąt
Obręb ewidencyjny Płoskinia (Plasswich) położony jest na Warmii, w powiecie braniewskim, w środkowej części gminy Płoskinia, na Równinie Warmińskiej i Wzniesieniu Górowskim, nad rzeką Pasłęką. W skład obrębu wchodzą miejscowości: Płoskinia z Płoskinią-Kolonią.
Miejscowość Płoskinia jest wzmiankowana w 1301 r., a dokument lokacyjny został nadany w 1305 r. przez Kapitułę Warmińską.
Uposażenie kościoła w Płoskini wzmiankowane jest w dokumencie lokacyjnym z 1305 r. Wzniesiono go w I poł. XIV w., a wieżę w II poł. tego samego stulecia. Splądrowany i być może częściowo zniszczony był podczas wojen szwedzkich. Prezbiterium dobudowano lub odbudowano w 1654 r., a jego wielobocznego zamknięcia dokonano w r. 1884. Kościół odnawiany był po II wojnie światowej.
Kościół pw. św. Katarzyny w Płoskini zlokalizowany we wschodniej części wsi jest konstrukcją murowaną z czerwonej cegły, zbudowaną na planie prostokąta, jednonawową, orientowaną, z wydzielonym, węższym od nawy prezbiterium zamkniętym wielobokiem. Do ściany północnej korpusu przylega kruchta, do prezbiterium zakrystia z cylindryczną wieżyczką schodową. Szczyt wschodni z 1654 r. posiada ostrołukowe i koliste blendy. Schodkowy szczyt zachodni z blendami i sterczynami przysłonięty jest wysoką, bez podziału na piętra, czworoboczną wieżą zdobioną długimi blendami, fryzami i dwoma schodkowo-sterczynowymi szczytami. Na jednym ze szczytów umieszczona jest chorągiewka z rokiem 1701. Korpus, nawę i wieżą przykrywają dachy dwuspadowe. Przed wejściem do kościoła znajduje się ceglana brama z ok. XVII/XVIII w.
Nawę nakrywa strop z polichromią pochodzącą z 1713 r. Zawiera ona: sceny Zwiastowania, Trójcy Św. i Mistycznych zaślubin św. Katarzyny z Dzieciątkiem oraz postacie Apostołów i Ojców Kościoła. Ścianę tęczową zdobi polichromia z ok. 1660 r. przedstawiająca scenę Sądu Ostatecznego. Z tego samego okresu pochodzą dekoracje roślinne w ościeżach okien. Polichromie były odnawiane w 1933 r. W prezbiterium znajduje się sklepienie kolebkowe z dekoracją żeber, a w zakrystii sklepienie żebrowo-krzyżowe. Godnymi uwagi są również witraże: pięć w prezbiterium i pozostałe w nawie.
Ołtarz główny- neogotycki, ołtarze boczne- dwukondygnacyjne z 1721 r. i przerobione w XIX w. Zawierają rzeźby św. Augustyna, św. Ambrożego, św. Jakuba, św. Kazimierza, św. Floriana, św. Jana Ewangelisty, św. Archanioła Gabriela oraz obrazy Matki Bożej z Dzieciątkiem, Zwiastowania, Zdjęcia z Krzyża i Chrystusa upadającego pod Krzyżem. Bogato zdobiona ambona z intarsją, płaskorzeźbami i malowidłami przedstawiającymi Ojców Kościoła, św. Jakuba, św. Dawida oraz św. Pawła pochodzi z ok. 1680 r. Wspiera ją rzeźba Samsona. Pozostałe wyposażenie to między innymi: XVII-wieczne ławy, XIV-wieczna, granitowa chrzcielnica, kropielnica, dwa XVIII-wieczne konfesjonały, Grupa Ukrzyżowania w tęczy z II poł. XVII w. i barokowe obrazy.
Wokół kościoła znajduje się cmentarz ze starszymi nagrobkami.
Źródła: