2025-01-01. Nowy Rok 2025
2024-12-24. Spokojnych Świąt
2024-05-18. Heilsberger Dreieck
2024-01-01. Nowy Rok 2024
2023-12-24. Zdrowych i spokojnych Świąt
Obręb ewidencyjny Długobór (Langwalde) położony jest na Warmii, w powiecie braniewskim, w południowej części gminy Płoskinia, na Równinie Warmińskiej i Wzniesieniu Górowskim.
Miejscowość Długobór jest wzmiankowana w 1314 r., a dokument lokacyjny został nadany 30 listopada 1318 r. przez Kapitułę Warmińską.
Uposażenie kościoła w Długoborze wzmiankowane jest w dokumencie lokacyjnym z 1318 r. Świątynię wzniesiono w II poł. XIV w., a re? konsekrował ją w 1581 r. biskup Marcin Kromer. Po zdewastowaniu jej przez Szwedów była odnawiana w 1689 r., a następnie w latach 1725 i 1880. Kościół gruntowny remont przeszedł w latach 1927 i 1931. Wówczas częściowo zrekonstruowany został szczyt wschodni. Kolejne odnowienie miało miejsce po zniszczeniach wojennych. W 1964 r. wnętrze otrzymało nową polichromię.
Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Długoborze zlokalizowany w środkowo-południowej części wsi jest konstrukcją murowaną z czerwonej cegły i kamienia polnego, zbudowaną na planie prostokąta, jednonawową, orientowaną, bez wydzielonego prezbiterium, wzmocnioną przyporami. Do ściany północnej przylega zakrystia, a do ściany południowej- kruchta, na której widnieje nieczynny zegar słoneczny. Do ściany zachodniej przylega masywna, czworoboczna wieża. W jej dolnej kondygnacji znajdują się smukłe blendy, w górnej- schodkowe, blendowo-sterczynowe szczyty. Otynkowany korpus i wieżę nakrywają dachy dwuspadowe. Na kalenicy dachu umieszczona jest chorągiewka z rokiem 1689.
We wnętrzu polichromia z motywami regencyjnymi została wykonana w 1746 r. Ołtarz główny pochodzi z ok. poł. XVIII w. i zawiera rzeźby Matki Boskiej z Dzieciątkiem, św. Rocha, św. Mikołaja, św. Wacława, św. Barbary i innych św. oraz obrazy Męczennictwa św. Jana i Adoracji Dzieciątka. Ołtarze boczne wykonał ok. 1800 r. Chrystian Beniamin Schultz z Lidzbarka. Ambona z postaciami Chrystusa i Ewangelistów oraz Chrystusa Salwatora pochodzi z ok. 1660 r., chór z organami i prospektem z XIX w. Dwie zdobione intarsją stalle i dwa konfesjonały pochodzą z XVIII w.
Do rejestru zabytków wpisane są cmentarze: przykościelny oraz użytkowany, z II. poł. XIX w., zlokalizowany w niewielkiej odległości od kościoła. Prowadzi do niego ceglana brama zdobiona sterczynami.
Murowana zabudowa mieszkalna wraz z zabudowaniami gospodarczymi, dawna szkoła i karczma oraz kapliczki pochodzą z okresu XIX-XX w.
Źródła: